ಯುವ ಪೀಳಿಗೆಗೆ ಬೇಕು ಜ್ಞಾನದ ಅರಿವು

ಮಹಾತ್ಮ ಗಾ೦ಧೀಜಿಯವರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ, " ಡೊಡ್ದ ಸಮಸ್ಯೆ ಏನೆ೦ದರೆ? ಜನರಿಗೆ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸದ(ಎಜ್ಯುಕೇಶನ್) ನಿಜವಾದ ಅರ್ಥ ಏನೆ೦ದು ತಿಳಿದಿಲ್ಲ. ನಾವು ವಿದ್ಯೆಯನ್ನು ಕೇವಲ ಭೂಮಿ ಅಥವಾ ವ್ಯಾಪಾರದ೦ತೆ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದೇವೆ, ಇದು ಕೇವಲ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗೆ ಹಣ ಗಳಿಕೆಗೆ ಉಪಯೋಗವಾಗಬಹುದು. ಆದರೆ ಒಬ್ಬ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯ ನಡತೆ ಅಥವ ಗುಣದ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸದ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸುವಿರಾ? " ಎ೦ದು ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಇ೦ತಹ ಪ್ರಶ್ನೆ ಗಾ೦ಧೀಜಿಯವರಿಗೆ ಅನೇಕ ವರ್ಷಗಳ ಹಿ೦ದೆಯೇ ಮೂಡಿತ್ತು, ಈಗ ಆ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರ ನಕಾರಾತ್ಮಕವಾಗಿದೆ ಎನ್ನುವುದೇ ಕಳವಳದ ಸ೦ಗತಿ. ಈಗಿನ ಕಾಲದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯಾದ ನಾನು, ಈಗಿನ ಯುವ ಪೀಳಿಗೆಯ ಯುವಕ, ನಾನು ಈ ಪ್ರಪ೦ಚವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಲೇ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಈಗಿನ ಕಾಲದ ಯುವಕ/ಯುವತಿಯರಿಗೆ ಓದುವುದೆ೦ದರೆ ಬಲು ಕಷ್ಟ,  ಕೆಲವರು ಪುಸ್ತಕ ಬದನೆಕಾಯಿಯ೦ತೆ  ಮೂರು ಹೊತ್ತು ತಮ್ಮ ಪರೀಕ್ಷೆಗೆ ಸ೦ಭ೦ದ ಪಟ್ಟ೦ತ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಮಾತ್ರ ಓದುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಇ೦ತವರಿಗೆ ರಾಷ್ಟ್ರದ ಪ್ರಧಾನಮ೦ತ್ರಿ ಯಾರು? ಅಥವ ಇತ್ತೀಚಿನ ಸಾಮಾನ್ಯ ವಿಷಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳಿದರೆ ತಿಳಿದಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಈಗಿನ ಅನೇಕ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಜ್ಞಾನ ಸ೦ಪಾದನೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಆಸಕ್ತಿಯೇ ಇಲ್ಲ, ಕೇವಲ ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಅ೦ಕ ಸ೦ಪಾದನೆ, ನ೦ತರ ಹಣ ಸ೦ಪಾದನೆ, ಕೇವಲ ಇಷ್ಟರಲ್ಲೇ ಮುಳುಗಿ, ಒದ್ದಾಡಿ , ತೊಯ್ದು ಹೋಗಿರುತ್ತಾರೆ.
ಇದು ಹೇಗೆ೦ದರೆ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಕ್ರೀಡಾ೦ಗಣದಲ್ಲಿ ಬೌ೦ಡರಿ ಲೈನ ಇದ್ದ೦ತೆ, ಕೇವಲ ಪಠ್ಯ ಪುಸ್ತಕ ಓದುವ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಆ ಬೌ೦ಡರಿ ದಾಟಿ ಹೊಡೆಯುವುದೇ ಇಲ್ಲ, ಕೇವಲ ಆ ರೇಖೆಯ ಒಳಗಡೆ ಅವನ ಯೋಚನೆ ಹಾಗೂ ಕೆಲಸ. ಆದರೆ ಒಬ್ಬ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ತನ್ನ ಪಾಠದೊ೦ದಿಗೆ, ಇತರೆ ಕಾರ್ಯಗಳಲ್ಲಿಯೂ ತೊಡಗಿ, ಅನೇಕ ತರಹದ ಪುಸ್ತಕದ ಬಾ೦ಧವ್ಯ ಹೊ೦ದಿದ್ದರೆ ಅವನ ಯೋಚನಾ ಲಹರಿ ಗಾಢವಾಗಿರುತ್ತದೆ ಹಾಗೂ ಅವನು ಪ್ರಪ೦ಚವನ್ನು ವಿಸ್ತಾರವಾಗಿ ನೋಡುತ್ತಾನೆ. ಅ೦ತಹವನಿಗೆ ಬೌ೦ಡರಿ ಒಳಗಡೆಯೂ ಅವಕಾಶ, ಬೌ೦ಡರಿ ಆಚೆಯೂ ಹೆಚ್ಚು ಅವಕಾಶ ಇರುತ್ತದೆ.

ಹೆಚ್ಚಿನ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಗ್ರಂಥಾಲಯಗಳ ಉಪಯೋಗ ಪಡೆಯುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಕೇವಲ ತಿ೦ಗಳಲ್ಲಿ ಎರಡೊ-ಮೂರೋ ಪಠ್ಯ ಪುಸ್ತಕ ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೆ ತಾವು ಗ್ರಂಥಾಲಯಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತೇವೆ ಎಂಬ ಹೆಮ್ಮೆ. ಆದರೆ ಅದೇ ಗ್ರಂಥಾಲಯದಲ್ಲಿ ಸಾವಿರಾರು ಅನೇಕ ತರಹದ ಪುಸ್ತಕಗಳು ಇವೆ ಎ೦ದು ಸಹ ತಿಳಿದಿದೆಯೋ ಇಲ್ಲವೋ ನಾ ಅರಿಯೇ! ಚಿಂತನೆಗಳ ಪುಸ್ತಕ, ಕೃತಿ, ಕಾದಂಬರಿ, ಕಾವ್ಯ, ಸಾಮಾನ್ಯ ಜ್ಞಾನ, ಇತಿಹಾಸ, ಭೂಗೋಳ, ಹೀಗೆ ಅನೇಕ ರೀತಿಯ ಸಾಹಿತ್ಯಿಕ ಪುಸ್ತಕಗಳು ಇದ್ದರೂ, ತಟಸ್ಥವಾಗಿ ಕೂತಲ್ಲಿಯೇ ಅನೇಕ ವರ್ಷಗಳು ಗ್ರಂಥಾಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಕೂತಿರುತ್ತವೇ. ಕೇವಲ ಬೆರಳಣಿಕೆಯಷ್ಟು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಆ ಪುಸ್ತಕಗಳ ತಟಸ್ಥತೆಗೆ ಭಂಗ ತರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಹೀಗೆ ಯುವ ಜನತೆಯಲ್ಲಿ ಗ್ರಂಥಾಲಯ ಉಪಯೋಗದ ಬಗ್ಗೆ ಅರಿವಿಲ್ಲ, ಅರಿಯಲು ಮೊದಲು ಜ್ಞಾನ ಸಂಪಾದನೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಆಸಕ್ತಿಯೇ ಇಲ್ಲ. ಕೇವಲ ತಮ್ಮ ಪಠ್ಯದಲ್ಲಿ ನಿಗದಿಯಾಗಿರುವುದನ್ನು ಓದಿ, ಹೆಚ್ಚು ಅಂಕ ಪಡೆದರೆ ತಾವೂ ಜ್ಞಾನವಂತರೂ ಎಂದು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವವರು ಅಪಾರ. ಆದರೆ ಅಂತವರಿಗೆ ಜೀವನದ ಮೌಲ್ಯ ಅರಿಯಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ, ಜೀವನ ಅಲ್ಪತೆಯಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಜ್ಞಾನದ ದಾಹ ಇರಬೇಕು, ಸಾಹಿತ್ಯದ ಆಸಕ್ತಿ ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು, ಗ್ರಂಥಾಲಯಗಳ ಉಪಯೋಗ ಅರಿಯಬೇಕು, ಇನ್ನೊಬ್ಬರಿಗೂ ಅರಿವಾಗಿಸಬೇಕು. ಆಗ ಜ್ಞಾನದ ಹೊಳೆ ಯುವ ಜನತೆಯಲ್ಲಿ ಹರಿಯುತ್ತದೆ, ತಮ್ಮ ಯೋಚನಾಶಕ್ತಿ ಪರ್ವತ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಏರುತ್ತದೆ, ನದಿಯಂತೆ ಹರಿದು, ಕಡೆಗೆ ಸರೋವರದಷ್ಟಾದರು ನಮ್ಮಲಿರುವ ಜ್ಞಾನ ನಮ್ಮ ಪರಿಸರಕ್ಕೆ ಉಪಯೋಗವಾಗುತ್ತದೆ. ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಮೂಲ ಮಂತ್ರ ಹೆಚ್ಚು ಪುಸ್ತಕ ಓದುವುದು, ಗ್ರಂಥಾಲಯಗಳ ಉಪಯೋಗ ಪಡೆಯುವುದು, ಜ್ಞಾನವಂತರ ಜೊತೆ ವಿಷಯ ಸಮಾಲೋಚನೆ ಮಾಡುವುದು. ಇಂದಿನ ಯುವ ಪೀಳಿಗೆ ಈ ಎಲ್ಲವನ್ನು ಅರಿತು ಬೆಳೆದರೆ ತಮ್ಮ ಜ್ಞಾನ ಸಂಪಾದನೆಯ ಜೊತೆಗೆ, ದೇಶದ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ, ರಾಷ್ಟ್ರದ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ಸಹಕಾರವಾಗುತ್ತದೆ.